Machinist in opleiding Nadine
'Opeens wist ik het zeker: ik word machinist. Nu doe ik de opleiding bij het ROC Twente en loop ik weer stage bij Arriva. Maar dit keer is het veel meer dan alleen snuffelen.
Drie tot vier dagen per week loop ik mee met een mentor, een machinist. Soms een late dienst tot half twee ’s nachts, soms een vroege dienst waar je om zeven uur ’s ochtends paraat staat. Ik geniet ervan als de zon opkomt en het land ontwaakt. Maar andersom vind ik het ook heerlijk: werken als iedereen zijn bed in kruipt. Dat heeft iets gemoedelijks.
De machinistenopleiding zit strategisch in Amsterdam, Rotterdam of Almelo: voor iedereen bereikbaar. Maar als je in Noord-Groningen woont is het toch écht een lange rit naar de dichtstbijzijnde school, die in Almelo. Tweeëneenhalf uur om precies te zijn. Als mensen me vragen of ik dat erg vind, moet ik lachen. Een machinist die niet van reizen houdt? Die kan maar beter uitchecken.
Alles wat ik leer kan ik direct in praktijk brengen. Hoe een trein of spoor in elkaar zit, wat je doet bij calamiteiten en de betekenis van wel honderden verschillende seinen. En tijdens die praktijk pik ik ook veel op, zoals hoe machinisten met elkaar omgaan. Net als buschauffeurs zwaaien wij bijvoorbeeld ook naar elkaar. De grootste les? Veiligheid van reizigers staat op één. Altijd.
Naast mijn school en stage werk ik – hoe kan het ook anders – bij de kiosk op station Groningen. Maar niet voor lang meer, als het aan mij ligt. Ik heb het bij Arriva zo naar m’n zin dat ik over twee jaar écht wel dagelijks in die treincabine zit. Ik bedoel, ik bestuurde eerder een trein dan een auto. Ik hoor hier thuis en die passie zien ze hier gelukkig ook.'