Buschauffeur

Dit is het!
‘Van huis uit kreeg ik mee dat je moet doen wat je leuk vindt. Ik wilde graag vrachtwagenchauffeur worden. In plaats daarvan ging ik aan de slag bij een tankstation. Als alleenstaande moeder met een dochter op de basisschool was dat niet ideaal. Ik draaide zowel dag- als nachtdiensten. Toen ik de vacature voor buschauffeur bij Arriva zag, wist ik: dit is het!’

Op tijd thuis
‘Ik ben begonnen via een uitzendbureau, maar kwam al snel in dienst bij Arriva. Ik kan mijn 36-urige werkweek goed combineren met thuis. Dankzij mijn jaarrooster weet ik precies waar ik aan toe ben. Als ik ochtenddiensten rijd, ben ik thuis als mijn dochter uit school komt. Daardoor krijg ik nu veel meer mee van hoe ze opgroeit. En zij vindt het maar wat stoer dat haar moeder op de bus rijdt.’

Mooiste baan
‘Elke dienst heeft zijn eigen uitdagingen. Zo zit de bus in de ochtend bomvol scholieren. De bus is dan topzwaar. Dan sta je er extra bij stil dat je als buschauffeur een verantwoordelijk beroep hebt. Mijn toekomst? Die ligt bij Arriva, daar heb ik geen enkele twijfel over. Wie weet word ik nog eens steward, treinmachinist of planner. Maar geen haar op mijn hoofd die daar nu al aan denkt. Ik heb de mooiste baan in de wereld.’

'Met dank aan mijn vader, eigenlijk. Hij is rijinstructeur bij Arriva en ik was zijn állereerste leerling. Maar hij spaarde me niet, hoor. Sterker nog: we zijn beiden zó eigenwijs dat ik de laatste lessen maar met een andere instructeur reed. Gewoon om de vrede te bewaren.’

Erlangs en ertussen
‘Binnen twee maanden had ik mijn D-rijbewijs en reed ik door Leiden. Het duurde niet lang voor ik een favoriete lijn had: nummer 50 naar Haarlem. Je rijdt door uitgestrekte velden en langs prachtige bossen. Het allermooiste? Als je tijdens een dienst de zonsopkomst of -ondergang ziet. Gelukkig zorgt Arriva wel voor afwisseling, anders raak je snel gewend aan zo’n mooie route. Dat zou zonde zijn.’

Sterke koffie, sterke verhalen
‘Ik vind het natuurlijk geweldig om zo’n gevaarte te besturen, maar eigenlijk zijn het de collega’s die mijn werk écht leuk maken. Met een bakkie pleur in de kantine hoor je de gekste verhalen: de een nog sterker dan de ander. Verhalen die dan ook tussen de vier muren van de kantine blijven.'

Inchecken en uitslapen
‘Wat is een buschauffeur zonder passagiers? Ik moet vaak wel om ze lachen. Bijvoorbeeld als ik avonddienst heb en ze aangeschoten m’n bus in komen. Of als ik iemand wakker moet maken bij de eindhalte. Ik zorg voor hen, maar eigenlijk zorgen zij ook voor mij. Bijvoorbeeld door elkaar een beetje in toom te houden – zélfs als we vertraging hebben. “Niet zo zeuren”, hoor ik dan ergens achterin. Heerlijk vind ik dat.’

Praktijk over theorie
‘Ik ben blij dat ik buschauffeur ben geworden. Het is bijna een soort controversiële keuze, terwijl dat het helemaal niet hoeft te zijn. In mijn ogen leggen middelbare scholen te veel focus op een lange theoretische vervolgopleiding. Maar niet iedereen wil nog vier jaar studieschuld opbouwen. Arriva begrijpt dat en kijkt verder dan alleen een papiertje. Ze kijken naar wat je waard bent en hoe dat in het bedrijf past. Dat siert ze enorm.’

"Ik werk 31 tot 40 uur per week. Ik heb vaste dagen en daarnaast flexibele diensten. Als voorkeur heb ik opgegeven dat ik niet in het weekend wil werken, zodat ik er dan kan zijn voor mijn kinderen. Volgende maand krijg ik mijn jaarrooster. Ik zal weleens een weekend moeten werken en dat is ook niet erg. Arriva honoreert zo’n zeventig à tachtig procent van de wensen. Als er onverhoopt iets is, overleg ik en komt er een oplossing. Arriva is een flexibele werkgever."

Vanaf 23 maart is het weer zover: Keukenhof, opent haar deuren. Kelly bestuurt de Keukenhof Express van Arriva.

“Elk jaar kijk ik weer uit naar het Keukenhof seizoen“ geeft Kelly aan. “We hebben diverse type bussen die op deze route rijden, de tulpenbus is daar een van. Daar rij ik het liefste in omdat je super zichtbaar bent en reizigers er enthousiast op reageren. Ze rennen soms gewoon naar mij toe. Vaak wordt mij gevraagd om foto’s te maken van en met toeristen. De sfeer is gemoedelijk en met een volle bus terug rijden, met mensen die moe en voldaan zijn na een dagje Keukenhof, geeft mij veel voldoening.”

Wat Kelly een voordeel vindt is dat ze zelf geen kaartjes hoeft te verkopen. Iedereen heeft al een ticket, waardoor het instappen vlot verloopt. “Het grootste deel van de instappers praat Engels. Mijn tip aan nieuwe collega’s is: spijker je Engels een beetje bij. Tijdens de kick-off krijgt je alle informatie over de Keukenhof en kan je meegaan op lijnverkenning. En, mocht je Code 95 zijn verlopen? Dat is geen probleem. Arriva biedt Code 95 trainingen aan.”

Vanaf 23 maart is het weer zover: Keukenhof, opent haar deuren. Loek bestuurt de Keukenhof Express van Arriva.

Loek: “Naar Keukenhof rijden met een bus vol enthousiaste toeristen is een bijzondere ervaring. Vorig jaar, na de twee coronajaren, was het extra speciaal om op de Keukenhof Express te rijden. Ik begin altijd te glimlachen als ik ‘ohhhh’ en ‘ahhh’ achter mij hoor als we langs de eerste bollenvelden of molens langs de route rijden. Mensen beginnen soms spontaan te klappen. Dat blijft leuk.”

Wat Loek prettig vindt aan het rijden van deze route is dat je in een keer doorrijdt. Er zijn geen tussenstops op de route waar mensen in- of uitstappen. De toeristen komen uit de hele wereld. Ongeveer 30 procent van de reizigers komt uit Nederland. Jong en oud, gezinnetjes met kleine kinderen, iedereen komt op deze tentoonstelling af.

“Als ik vanaf opstapplek Schiphol rijdt stappen regelmatig toeristen met hun (rol)koffer de bus in. Die zijn geland met het vliegtuig en meteen doorgelopen naar de opstaphalte van de Keukenhof Express op Schiphol.”